Yeni biriyle tanışıcam,şuana kadarkilerden bi halt olmayacağını biliyorum çünkü. Tanışıcam. Tanımaya çalışıcam. Mesela altını çizerek söylüyorum; sevgilisi olmadığından emin olucam.
Görüşmeye başlıcaz ve ben o andan itibaren onu başkalarıyla mukayese etmeye başlıcam.
Sakallarını uzattırıcam ona. Alışmaya çalışıcam. Yaklaşmaya çekinicem her zaman başta olduğu gibi. Dokunmaya korkucam. Olur da hani belki çok seversem ellerimden kayıp gider diye.
Onu hayatımın merkezine koymaya başlıcam sonra. Hatta bu yüzden en yakın arkadaşımla kavgalarım başlıcak. Notlarım kötüleşicek, okulu bırakıcam yine.
Kıskanıcam onu. Kaybetmekten ya da başkasıyla düşünmekten korkucam çünkü.
En çok da özlicem. Sabahın köründe kalkıp yanına gidicem mesela. Sırf yarım saat daha onu izleyebilmek için ne yalanlar söylicem millete.
Peki sonunda ne olucak?
Sebepsiz, nedensiz, anlayamayacağım bi şekilde biticek.
Ben ağlıcam, ben üzülücem. Keşkelerim başlıcak daha sonra.
Yerine başkalarını koymaya çalışıcam. Tabiki de olmıcak.
Ben neden aşık olayım anne? Neden yok sayayım kendimi bi daha?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder